贾凫西

朝代：

三国(178) 五代十国(2281) 元(50916) 南北朝(491) 唐(38807) 宋(190430) 明(165497) 晋(181) 汉(362) 清(86334) 秦(7) 金(1111) 隋(1055)

释闷怀，破岑寂，只照着热闹处说来。shì mèn huái，pò cén jì，zhǐ zhào zhe rè nào chù shuō lái。
十字街坊，几下捶皮千古快；shí zì jiē fāng，jǐ xià chuí pí qiān gǔ kuài；
八仙桌上，一声醒木万人惊。bā xiān zhuō shàng，yī shēng xǐng mù wàn rén jīng。
凿破混沌作两间，五行生克苦歪缠。záo pò hùn dùn zuò liǎng jiān，wǔ xíng shēng kè kǔ wāi chán。
兔走乌飞催短景，龙争虎斗耍长拳。tù zǒu wū fēi cuī duǎn jǐng，lóng zhēng hǔ dòu shuǎ zhǎng quán。
生下都从忙里老，死前谁会把心宽！shēng xià dōu cóng máng lǐ lǎo，sǐ qián shuí huì bǎ xīn kuān！
一腔填满荆棘刺，两肩挑起乱石山。yī qiāng tián mǎn jīng jí cì，liǎng jiān tiāo qǐ luàn shí shān。
试看那汉陵唐寝埋荒草，楚殿吴宫起暮烟。shì kàn nà hàn líng táng qǐn mái huāng cǎo，chǔ diàn wú gōng qǐ mù yān。
倒不如淡饭粗茶茅屋下，和风冷露一蒲团。dào bù rú dàn fàn cū chá máo wū xià，hé fēng lěng lù yī pú tuán。
科头跣足剜野菜，醉卧狂歌号酒仙。kē tóu xiǎn zú wān yě cài，zuì wò kuáng gē hào jiǔ xiān。
正是那：“日上三竿眠不起，算来名利不如闲。zhèng shì nà rì shàng sān gān mián bù qǐ，suàn lái míng lì bù rú xián。
”从古来争名夺利的不干净，教俺这江湖老子白眼看。cóng gǔ lái zhēng míng duó lì de bù gàn jìng，jiào ǎn zhè jiāng hú lǎo zi bái yǎn kàn。
忠臣孝子是冤家，杀人放火享荣华。zhōng chén xiào zi shì yuān jiā，shā rén fàng huǒ xiǎng róng huá。
太仓里的老鼠吃的撑撑饱，老牛耕地使死倒把皮来剥！tài cāng lǐ de lǎo shǔ chī de chēng chēng bǎo，lǎo niú gēng dì shǐ sǐ dào bǎ pí lái bō！
河里的游鱼犯下什么罪？刮净鲜鳞还嫌刺扎。hé lǐ de yóu yú fàn xià shén me zuì？guā jìng xiān lín hái xián cì zhā。
那老虎前生修下几般福？nà lǎo hǔ qián shēng xiū xià jǐ bān fú？
生嚼人肉不怕塞牙。shēng jué rén ròu bù pà sāi yá。
野鸡兔子不敢惹祸，剁成肉酱还加上葱花。yě jī tù zi bù gǎn rě huò，duò chéng ròu jiàng hái jiā shàng cōng huā。
古剑杀人还称至宝，垫脚的草鞋丢在山洼。gǔ jiàn shā rén hái chēng zhì bǎo，diàn jiǎo de cǎo xié diū zài shān wā。
杀妻的吴起倒挂了元帅印，顶灯的裴瑾挨些嘴巴。shā qī de wú qǐ dào guà le yuán shuài yìn，dǐng dēng de péi jǐn āi xiē zuǐ bā。
活吃人的盗蹠得了好死，颜渊短命是为的什么？huó chī rén de dào zhí dé le hǎo sǐ，yán yuān duǎn mìng shì wèi de shén me？
莫不是玉皇爷受了张三的哄！黑洞洞的本帐簿那里去查？mò bù shì yù huáng yé shòu le zhāng sān de hǒng！hēi dòng dòng de běn zhàng bù nà lǐ qù chá？
好兴致时来顽铁黄金色，气煞人运去铜钟声也差。hǎo xīng zhì shí lái wán tiě huáng jīn sè，qì shā rén yùn qù tóng zhōng shēng yě chà。
我愿那来世的莺莺丑似鬼，石崇脱生没个板渣。wǒ yuàn nà lái shì de yīng yīng chǒu shì guǐ，shí chóng tuō shēng méi gè bǎn zhā。
世间事风里孤灯草头露，纵有那几串铜钱你慢扎煞！shì jiān shì fēng lǐ gū dēng cǎo tóu lù，zòng yǒu nà jǐ chuàn tóng qián nǐ màn zhā shā！
俺虽无临潼关的无价宝，只这三声鼍鼓走遍天涯。ǎn suī wú lín tóng guān de wú jià bǎo，zhǐ zhè sān shēng tuó gǔ zǒu biàn tiān yá。
老子江湖漫自嗟，贩来古今作生涯。lǎo zi jiāng hú màn zì jiē，fàn lái gǔ jīn zuò shēng yá。
从古来三百二十八万载，几句街谈要讲上来。cóng gǔ lái sān bǎi èr shí bā wàn zài，jǐ jù jiē tán yào jiǎng shàng lái。
权当作蝇头细字批青史，撇过了之乎者也矣焉哉。quán dāng zuò yíng tóu xì zì pī qīng shǐ，piē guò le zhī hū zhě yě yǐ yān zāi。
但凭着一块破皮两页板，不教他唱遍生旦不下台！dàn píng zhe yī kuài pò pí liǎng yè bǎn，bù jiào tā chàng biàn shēng dàn bù xià tái！
你看起初时茹毛饮血心已狠，燧人氏泼油添盐又加上熬煎。nǐ kàn qǐ chū shí rú máo yǐn xuè xīn yǐ hěn，suì rén shì pō yóu tiān yán yòu jiā shàng áo jiān。
有巢氏不肯在山窝里睡，榆林遭殃才滚就了椽。yǒu cháo shì bù kěn zài shān wō lǐ shuì，yú lín zāo yāng cái gǔn jiù le chuán。
庖牺氏人首蛇身古而怪，鼓弄着百姓结网打净了湾。páo xī shì rén shǒu shé shēn gǔ ér guài，gǔ nòng zhe bǎi xìng jié wǎng dǎ jìng le wān。
自古道“牝鸡司晨家业败，”可怎么伏羲的妹子坐了金銮！zì gǔ dào pìn jī sī chén jiā yè bài，kě zěn me fú xī de mèi zi zuò le jīn luán！
女娲氏炼石补天空费了手，到于今抬头不见那补钉天。nǚ wā shì liàn shí bǔ tiān kōng fèi le shǒu，dào yú jīn tái tóu bù jiàn nà bǔ dīng tiān。
老神农伸着个牛头尝百草，把一些旺相相的孩子提起病源。lǎo shén nóng shēn zhe gè niú tóu cháng bǎi cǎo，bǎ yī xiē wàng xiāng xiāng de hái zi tí qǐ bìng yuán。
黄帝平了蚩尤的乱，平稳稳的乾坤又起了争端。huáng dì píng le chī yóu de luàn，píng wěn wěn de qián kūn yòu qǐ le zhēng duān。
造作了那枪刀和弓箭，这才是惯打仗的祖师不用空拳。zào zuò le nà qiāng dāo hé gōng jiàn，zhè cái shì guàn dǎ zhàng de zǔ shī bù yòng kōng quán。
嫌好那毛达撒的皮子不中看，弄斯文又制下衣和冠。xián hǎo nà máo dá sā de pí zi bù zhōng kàn，nòng sī wén yòu zhì xià yī hé guān。
桑木板顶在脑盖子上，也不怕滴溜着些泥弹打了眼圈！sāng mù bǎn dǐng zài nǎo gài zi shàng，yě bù pà dī liū zhe xiē ní dàn dǎ le yǎn quān！
这些都是平白里生出来的闲枝节，说不尽那些李四与张三！zhè xiē dōu shì píng bái lǐ shēng chū lái de xián zhī jié，shuō bù jǐn nà xiē lǐ sì yǔ zhāng sān！
隔两辈帝挚禅位把兄弟让，那唐尧虽是个神圣也遭了磨难。gé liǎng bèi dì zhì chán wèi bǎ xiōng dì ràng，nà táng yáo suī shì gè shén shèng yě zāo le mó nán。
爬爬屋三间当了大殿，衮龙袍穿这一领大布衫。pá pá wū sān jiān dāng le dà diàn，gǔn lóng páo chuān zhè yī lǐng dà bù shān。
沽突突洪水滔天谁惹的祸？百姓们鳖嗑鱼吞死了万千。gū tū tū hóng shuǐ tāo tiān shuí rě de huò？bǎi xìng men biē kē yú tūn sǐ le wàn qiān。
拿问了治水大臣他儿子续了职，穿着些好古董鞋子跑的腿酸。ná wèn le zhì shuǐ dà chén tā ér zi xù le zhí，chuān zhe xiē hǎo gǔ dǒng xié zi pǎo de tuǐ suān。
教伯益放起了一把无情火，那狼虫虎豹也不得安然。jiào bó yì fàng qǐ le yī bǎ wú qíng huǒ，nà láng chóng hǔ bào yě bù dé ān rán。
有一日十日并出晃了一晃，吓得那狐子妖孙尽胆寒。yǒu yī rì shí rì bìng chū huǎng le yī huǎng，xià dé nà hú zi yāo sūn jǐn dǎn hán。
多亏了后羿九枝雕翎箭，十个红轮只剩了一个圆。duō kuī le hòu yì jiǔ zhī diāo líng jiàn，shí gè hóng lún zhǐ shèng le yī gè yuán。
说不尽这桩桩件件蹊跷事，再把那揖让盛典表一番。shuō bù jǐn zhè zhuāng zhuāng jiàn jiàn qī qiāo shì，zài bǎ nà yī ràng shèng diǎn biǎo yī fān。
常言道“明德之人当有后，”偏偏的正宫长子忒痴顽！cháng yán dào míng dé zhī rén dāng yǒu hòu，piān piān de zhèng gōng zhǎng zi tè chī wán！
放着个钦明圣父不学好，教了他一盘围棋也不会填。fàng zhe gè qīn míng shèng fù bù xué hǎo，jiào le tā yī pán wéi qí yě bù huì tián。
四岳九官举大舜，倒赘个女婿掌江山。sì yuè jiǔ guān jǔ dà shùn，dào zhuì gè nǚ xù zhǎng jiāng shān。
商均不肖又是臣作了主，是怎么神禹为君他不传贤？shāng jūn bù xiào yòu shì chén zuò le zhǔ，shì zěn me shén yǔ wèi jūn tā bù chuán xián？
从今后天下成了个子孙货，不按旧例把样子翻。cóng jīn hòu tiān xià chéng le gè zi sūn huò，bù àn jiù lì bǎ yàng zi fān。
中间里善射的后羿篡了位，多亏了少康一旅整朝权。zhōng jiān lǐ shàn shè de hòu yì cuàn le wèi，duō kuī le shǎo kāng yī lǚ zhěng cháo quán。
四百年又到了商家手，桀放南巢有谁哀怜！虽然是祖辈的家业好过活，谁知道保子孙的方法不如从前。sì bǎi nián yòu dào le shāng jiā shǒu，jié fàng nán cháo yǒu shuí āi lián！suī rán shì zǔ bèi de jiā yè hǎo guò huó，shuí zhī dào bǎo zi sūn de fāng fǎ bù rú cóng qián。
再说那成汤解网称仁主，就应该风调雨顺万民安，为什么大旱七年不下雨？zài shuō nà chéng tāng jiě wǎng chēng rén zhǔ，jiù yīng gāi fēng diào yǔ shùn wàn mín ān，wèi shén me dà hàn qī nián bù xià yǔ？
等着他桑林摆桌铺起龙坛！更可笑剪爪当牲来祷告，不成个体统真是歪缠。děng zhe tā sāng lín bǎi zhuō pù qǐ lóng tán！gèng kě xiào jiǎn zhǎo dāng shēng lái dǎo gào，bù chéng gè tǐ tǒng zhēn shì wāi chán。
那迂学包子看书只管瞎赞叹，只怕这其间的字眼有些讹传！nà yū xué bāo zi kàn shū zhǐ guǎn xiā zàn tàn，zhǐ pà zhè qí jiān de zì yǎn yǒu xiē é chuán！
自从他伐桀为君弄开手，要算他征诛起稿第一位老先。zì cóng tā fá jié wèi jūn nòng kāi shǒu，yào suàn tā zhēng zhū qǐ gǎo dì yī wèi lǎo xiān。
到后来自家出了个现世报，那老纣的结果比老桀还憨。dào hòu lái zì jiā chū le gè xiàn shì bào，nà lǎo zhòu de jié guǒ bǐ lǎo jié hái hān。
现成成的天下送给周家坐，不道个生受也没赏过钱。xiàn chéng chéng de tiān xià sòng gěi zhōu jiā zuò，bù dào gè shēng shòu yě méi shǎng guò qián。
净赔本倒拐上一个脖儿冷，霎时间白牛犊变成了大红犍。jìng péi běn dào guǎi shàng yī gè bó ér lěng，shà shí jiān bái niú dú biàn chéng le dà hóng jiān。
这才是“浆了捞来水里去，一更里荷包照样儿穿！”zhè cái shì jiāng le lāo lái shuǐ lǐ qù，yī gèng lǐ hé bāo zhào yàng ér chuān！
这周朝的王业根茎里旺，你看他辈辈英雄都不差。zhè zhōu cháo de wáng yè gēn jīng lǐ wàng，nǐ kàn tā bèi bèi yīng xióng dōu bù chà。
这才是栽竹成林后来的大，到西伯方才发了个大粗芽。zhè cái shì zāi zhú chéng lín hòu lái de dà，dào xī bó fāng cái fā le gè dà cū yá。
可恨那说舌头的杀才崇侯虎，挑唆着纣王昏君把他拿。kě hèn nà shuō shé tóu de shā cái chóng hóu hǔ，tiāo suō zhe zhòu wáng hūn jūn bǎ tā ná。
打在南牢里六七载，受够了那铁锁和铜枷。dǎ zài nán láo lǐ liù qī zài，shòu gòu le nà tiě suǒ hé tóng jiā。
多亏了散宜生定下胭粉计，献上个兴周灭商的女娇娃。duō kuī le sàn yí shēng dìng xià yān fěn jì，xiàn shàng gè xīng zhōu miè shāng de nǚ jiāo wá。
一霎时蛟龙顿断了黄金锁，他敢就摇头摆尾入烟霞。yī shà shí jiāo lóng dùn duàn le huáng jīn suǒ，tā gǎn jiù yáo tóu bǎi wěi rù yān xiá。
更喜的提调两陕新挂印，驾前里左排钺斧右金瓜。gèng xǐ de tí diào liǎng shǎn xīn guà yìn，jià qián lǐ zuǒ pái yuè fǔ yòu jīn guā。
他生下了儿子一百个，那一个是个善菩萨？不消说长子武王是圣主，就是他令弟周公也是个通家。tā shēng xià le ér zi yī bǎi gè，nà yī gè shì gè shàn pú sà？bù xiāo shuō zhǎng zi wǔ wáng shì shèng zhǔ，jiù shì tā lìng dì zhōu gōng yě shì gè tōng jiā。
渭水打猎作了好梦，添上个惯战能征的姜子牙。wèi shuǐ dǎ liè zuò le hǎo mèng，tiān shàng gè guàn zhàn néng zhēng de jiāng zi yá。
儿媳妇娶了邑姜女，绣房里习就夺槊并滚叉。ér xí fù qǔ le yì jiāng nǚ，xiù fáng lǐ xí jiù duó shuò bìng gǔn chā。
到于今有名头的妇人称“十乱，”就是孔圣人的书本也把他夸。dào yú jīn yǒu míng tóu de fù rén chēng shí luàn，jiù shì kǒng shèng rén de shū běn yě bǎ tā kuā。
他爷们昼夜铺排着行仁政，那纣王还闭着俩瞎眼在黑影里爬。tā yé men zhòu yè pù pái zhe xíng rén zhèng，nà zhòu wáng hái bì zhe liǎ xiā yǎn zài hēi yǐng lǐ pá。
多少年软刀子割头不知死，直等到太白旗悬才把口吧！duō shǎo nián ruǎn dāo zi gē tóu bù zhī sǐ，zhí děng dào tài bái qí xuán cái bǎ kǒu ba！
老纣王倘然留得一口气，他还有七十万雄兵怎肯安宁？lǎo zhòu wáng tǎng rán liú dé yī kǒu qì，tā hái yǒu qī shí wàn xióng bīng zěn kěn ān níng？
万一间黄金钺斧折了刃，周武王，只怕你甲子日回不得孟津城！wàn yī jiān huáng jīn yuè fǔ zhé le rèn，zhōu wǔ wáng，zhǐ pà nǐ jiǎ zi rì huí bù dé mèng jīn chéng！
再加上二叔保住武庚的驾，朝歌地重新扎起了商家营。zài jiā shàng èr shū bǎo zhù wǔ gēng de jià，cháo gē dì zhòng xīn zhā qǐ le shāng jiā yíng。
姜太公杀花老眼溜了阵，护驾军三千丧上命残生。jiāng tài gōng shā huā lǎo yǎn liū le zhèn，hù jià jūn sān qiān sàng shàng mìng cán shēng。
小武庚作起一辈中兴主，诛杀逆臣屠了镐京。xiǎo wǔ gēng zuò qǐ yī bèi zhōng xīng zhǔ，zhū shā nì chén tú le gǎo jīng。
监殷的先讨过周公的罪，撇下那新鲜红鞋穿不成。jiān yīn de xiān tǎo guò zhōu gōng de zuì，piē xià nà xīn xiān hóng xié chuān bù chéng。
净弄的火老鸦落屋没有正讲，河崖上两场瞎关了兵。jìng nòng de huǒ lǎo yā luò wū méi yǒu zhèng jiǎng，hé yá shàng liǎng chǎng xiā guān le bīng。
到其间武王纵有千张嘴，谁是谁非也说不分明！dào qí jiān wǔ wáng zòng yǒu qiān zhāng zuǐ，shuí shì shuí fēi yě shuō bù fēn míng！
都说是“无道昏君合该死！”把一个新殿龙爷称又尊。dōu shuō shì wú dào hūn jūn hé gāi sǐ！bǎ yī gè xīn diàn lóng yé chēng yòu zūn。
全不念六百年的故主该饶命，都说“这新皇帝的处分快活煞人！”quán bù niàn liù bǎi nián de gù zhǔ gāi ráo mìng，dōu shuō zhè xīn huáng dì de chù fēn kuài huó shā rén！
这个说：“没眼色的饿莩你叩的什么马？”那个说：“干舍命的忠臣你剖的什么心？”zhè gè shuō méi yǎn sè de è fú nǐ kòu de shén me mǎ？nà gè shuō gàn shě mìng de zhōng chén nǐ pōu de shén me xīn？
这个说：“你看那白胡子的元帅好气概！”那个说：“有孝行的君王还载着个木父亲！”zhè gè shuō nǐ kàn nà bái hú zi de yuán shuài hǎo qì gài！nà gè shuō yǒu xiào xíng de jūn wáng hái zài zhe gè mù fù qīn！
满街上拖男领女去领钜桥的粟，后宫里秀女佳人都跟了虎贲。mǎn jiē shàng tuō nán lǐng nǚ qù lǐng jù qiáo de sù，hòu gōng lǐ xiù nǚ jiā rén dōu gēn le hǔ bēn。
给了他个泰山压顶没有躲闪，直杀的血流漂杵堵了城门。gěi le tā gè tài shān yā dǐng méi yǒu duǒ shǎn，zhí shā de xuè liú piāo chǔ dǔ le chéng mén。
眼见他一刀两断君臣定，他可才稳坐在龙床不用动身。yǎn jiàn tā yī dāo liǎng duàn jūn chén dìng，tā kě cái wěn zuò zài lóng chuáng bù yòng dòng shēn。
灵长自古数周朝，王迹东迁渐渐消。líng zhǎng zì gǔ shù zhōu cháo，wáng jì dōng qiān jiàn jiàn xiāo。
周天子二衙管不着堂上的事，空守着几个破鼎惹气淘。zhōu tiān zi èr yá guǎn bù zhe táng shàng de shì，kōng shǒu zhe jǐ gè pò dǐng rě qì táo。
春秋出头有二十国，一霎时七雄割据把兵鏖。chūn qiū chū tóu yǒu èr shí guó，yī shà shí qī xióng gē jù bǎ bīng áo。
这其间孔孟周流跑杀马，须知道不时行的文章谁家瞧？zhè qí jiān kǒng mèng zhōu liú pǎo shā mǎ，xū zhī dào bù shí xíng de wén zhāng shuí jiā qiáo？
陕西的秦家得了风水，他那蚕食方法起的心高。shǎn xī de qín jiā dé le fēng shuǐ，tā nà cán shí fāng fǎ qǐ de xīn gāo。
那知道异人返国着了道，又被个姓吕的光棍顶了包。nà zhī dào yì rén fǎn guó zhe le dào，yòu bèi gè xìng lǚ de guāng gùn dǐng le bāo。
他只说化家为国王作了帝，而其实是以吕易嬴李代了桃。tā zhǐ shuō huà jiā wèi guó wáng zuò le dì，ér qí shí shì yǐ lǚ yì yíng lǐ dài le táo。
原来这杂种羔子没有长进，小胡亥忤逆贼达又是祸苗。yuán lái zhè zá zhǒng gāo zi méi yǒu zhǎng jìn，xiǎo hú hài wǔ nì zéi dá yòu shì huò miáo。
老始皇欹在灵床没眼泪，假遗诏逼杀他亲哥犯了天条。lǎo shǐ huáng yī zài líng chuáng méi yǎn lèi，jiǎ yí zhào bī shā tā qīn gē fàn le tiān tiáo。
望夷宫虽然没曾得好死，论还账还不够个利钱梢！wàng yí gōng suī rán méi céng dé hǎo sǐ，lùn hái zhàng hái bù gòu gè lì qián shāo！
到后来楚汉争锋换了世界，那刘邦是一个龙胎自然不糙。dào hòu lái chǔ hàn zhēng fēng huàn le shì jiè，nà liú bāng shì yī gè lóng tāi zì rán bù cāo。
“一杯羹”说的好风凉话，要把他亲娘的汉子使滚油熬。yī bēi gēng shuō de hǎo fēng liáng huà，yào bǎ tā qīn niáng de hàn zi shǐ gǔn yóu áo。
乌江逼死他盟兄弟，就是那座下的乌骓也解哀号。wū jiāng bī sǐ tā méng xiōng dì，jiù shì nà zuò xià de wū zhuī yě jiě āi hào。
这是个白丁起手新兴样，把一个自古山河被他生掏。zhè shì gè bái dīng qǐ shǒu xīn xīng yàng，bǎ yī gè zì gǔ shān hé bèi tā shēng tāo。
最可笑吕后本是他结发妇，是怎么又看上个姓审的郎君和他私交！zuì kě xiào lǚ hòu běn shì tā jié fā fù，shì zěn me yòu kàn shàng gè xìng shěn de láng jūn hé tā sī jiāo！
平日家挺腰大肚装好汉，到这时鳖星照命可也难逃。píng rì jiā tǐng yāo dà dù zhuāng hǎo hàn，dào zhè shí biē xīng zhào mìng kě yě nán táo。
中间里王莽挂起一面新家的匾，可怜他四百年炎祚斩断了腰。zhōng jiān lǐ wáng mǎng guà qǐ yī miàn xīn jiā de biǎn，kě lián tā sì bǎi nián yán zuò zhǎn duàn le yāo。
那老贼好象转世报仇的白蛇怪，还了他当初道上那一刀。nà lǎo zéi hǎo xiàng zhuǎn shì bào chóu de bái shé guài，hái le tā dāng chū dào shàng nà yī dāo。
幸亏了南阳刘秀起了义，感动的二十八宿下天曹。xìng kuī le nán yáng liú xiù qǐ le yì，gǎn dòng de èr shí bā sù xià tiān cáo。
逐日家东征西讨复了汉业，譬如那冷了火的锅底两番烧。zhú rì jiā dōng zhēng xī tǎo fù le hàn yè，pì rú nà lěng le huǒ de guō dǐ liǎng fān shāo。
不数传到了桓灵就活倒运，又出个瞅相应的曹瞒长馋痨。bù shù chuán dào le huán líng jiù huó dào yùn，yòu chū gè chǒu xiāng yīng de cáo mán zhǎng chán láo。
他娘们寡妇孤儿受够了气，临末了一块喘气的木头他还不饶！tā niáng men guǎ fù gū ér shòu gòu le qì，lín mò le yī kuài chuǎn qì de mù tóu tā hái bù ráo！
小助兴桃园又得了个中山的后，刘先主他死挣白缠要创一遭。xiǎo zhù xīng táo yuán yòu dé le gè zhōng shān de hòu，liú xiān zhǔ tā sǐ zhēng bái chán yào chuàng yī zāo。
虽然是甘蔗到头没大滋味，你看他鱼水君臣倒也情意高。suī rán shì gān zhè dào tóu méi dà zī wèi，nǐ kàn tā yú shuǐ jūn chén dào yě qíng yì gāo。
且莫说关张义气卧龙的品，就是那风流常山是何等英豪！qiě mò shuō guān zhāng yì qì wò lóng de pǐn，jiù shì nà fēng liú cháng shān shì hé děng yīng háo！
空使杀英雄没捞着块中原土，这才是命里不该枉费劳。kōng shǐ shā yīng xióng méi lāo zhe kuài zhōng yuán tǔ，zhè cái shì mìng lǐ bù gāi wǎng fèi láo。
可恨那论成败的肉眼说现成话，胡褒贬那六出祁山的不晓六韬。kě hèn nà lùn chéng bài de ròu yǎn shuō xiàn chéng huà，hú bāo biǎn nà liù chū qí shān de bù xiǎo liù tāo。
出茅庐生致了一个三分鼎，似这样难得的王佐远胜管萧。chū máo lú shēng zhì le yī gè sān fēn dǐng，shì zhè yàng nán dé de wáng zuǒ yuǎn shèng guǎn xiāo。
倒不如俺这捶皮的江湖替他吐口气，当街上借得渔阳大鼓敲。dào bù rú ǎn zhè chuí pí de jiāng hú tì tā tǔ kǒu qì，dāng jiē shàng jiè dé yú yáng dà gǔ qiāo。
曹操当年相汉时，欺他寡妇与孤儿。cáo cāo dāng nián xiāng hàn shí，qī tā guǎ fù yǔ gū ér。
全不管“行下春风有秋雨，”到后来他的寡妇孤儿又被人欺。quán bù guǎn xíng xià chūn fēng yǒu qiū yǔ，dào hòu lái tā de guǎ fù gū ér yòu bèi rén qī。
我想那老贼一生得意没弄好脸，他自从大破刘表就喜{角者}了脂。wǒ xiǎng nà lǎo zéi yī shēng dé yì méi nòng hǎo liǎn，tā zì cóng dà pò liú biǎo jiù xǐ jiǎo zhě le zhī。
下江东诈称雄兵一百万，中军帐还打着杆汉家旗。xià jiāng dōng zhà chēng xióng bīng yī bǎi wàn，zhōng jūn zhàng hái dǎ zhe gān hàn jiā qí。
赤壁鏖兵把鼻儿扛，你拖着杆长枪赋的什么诗？chì bì áo bīng bǎ bí ér káng，nǐ tuō zhe gān zhǎng qiāng fù de shén me shī？
倒惹得一把火燎光了胡子嘴，华容道几乎弄成个脖儿齐！dào rě dé yī bǎ huǒ liáo guāng le hú zi zuǐ，huá róng dào jǐ hū nòng chéng gè bó ér qí！
从今后打去兴头没了阳气，那铜雀台上到底也没捞着乔家他二姨。cóng jīn hòu dǎ qù xīng tóu méi le yáng qì，nà tóng què tái shàng dào dǐ yě méi lāo zhe qiáo jiā tā èr yí。
到临死卖履分香丢尽了丑，原是个老婆队里碜东西！dào lín sǐ mài lǚ fēn xiāng diū jǐn le chǒu，yuán shì gè lǎo pó duì lǐ chěn dōng xī！
始终是教导他那小贼根子篡了位，他学那文王的伎俩好不跷蹊！shǐ zhōng shì jiào dǎo tā nà xiǎo zéi gēn zi cuàn le wèi，tā xué nà wén wáng de jì liǎ hǎo bù qiāo qī！
常言道“狗吃蒺藜病在后，”准备着你出水方知两腿泥。cháng yán dào gǒu chī jí lí bìng zài hòu，zhǔn bèi zhe nǐ chū shuǐ fāng zhī liǎng tuǐ ní。
他作了场奸雄又照出个影，照样的来了一个司马师。tā zuò le chǎng jiān xióng yòu zhào chū gè yǐng，zhào yàng de lái le yī gè sī mǎ shī。
活象是门神的印板只分了个左右，你看他照样的披挂不差一丝。huó xiàng shì mén shén de yìn bǎn zhǐ fēn le gè zuǒ yòu，nǐ kàn tā zhào yàng de pī guà bù chà yī sī。
年年五丈起秋风，铜雀台荒一望空。nián nián wǔ zhàng qǐ qiū fēng，tóng què tái huāng yī wàng kōng。
卧龙已没曹瞒就灭，那黄胡子好汉又撇下江东！wò lóng yǐ méi cáo mán jiù miè，nà huáng hú zi hǎo hàn yòu piē xià jiāng dōng！
三分割据周了花甲，又显着司马家爷们弄神通。sān fēn gē jù zhōu le huā jiǎ，yòu xiǎn zhe sī mǎ jiā yé men nòng shén tōng。
晋武帝为君也道是“受了禅，”合着那曹丕的行径一样同！jìn wǔ dì wèi jūn yě dào shì shòu le chán，hé zhe nà cáo pī de xíng jìng yī yàng tóng！
这不是从前说的个铁板数，就象那打骰子的凑巧拼了烘。zhè bù shì cóng qián shuō de gè tiě bǎn shù，jiù xiàng nà dǎ tóu zi de còu qiǎo pīn le hōng。
眼看着晋家的江山又打个两起，不多时把个刀把给了刘聪。yǎn kàn zhe jìn jiā de jiāng shān yòu dǎ gè liǎng qǐ，bù duō shí bǎ gè dāo bǎ gěi le liú cōng。
只见他油锅里的螃蟹支不住，没行李的蝎子就往南蹦。zhǐ jiàn tā yóu guō lǐ de páng xiè zhī bù zhù，méi xíng lǐ de xiē zi jiù wǎng nán bèng。
巧机关小吏通奸牛换了马，大翻案白版登舟蛇做了龙。qiǎo jī guān xiǎo lì tōng jiān niú huàn le mǎ，dà fān àn bái bǎn dēng zhōu shé zuò le lóng。
次后来糊里糊涂又挨了几日，教一个扫槽的刘裕饼卷了葱。cì hòu lái hú lǐ hú tú yòu āi le jǐ rì，jiào yī gè sǎo cáo de liú yù bǐng juǎn le cōng。
这又是五代干戈起了手，可怜见大地生灵战血红！zhè yòu shì wǔ dài gàn gē qǐ le shǒu，kě lián jiàn dà dì shēng líng zhàn xuè hóng！
南朝创业起刘郎，贩鞋的光棍手段强。nán cháo chuàng yè qǐ liú láng，fàn xié de guāng gùn shǒu duàn qiáng。
他龙行虎步生成的贵，是怎么好几辈的八字都犯刑场？tā lóng xíng hǔ bù shēng chéng de guì，shì zěn me hǎo jǐ bèi de bā zì dōu fàn xíng chǎng？
那江山似吃酒巡杯排门转，头一个是齐来第二个是梁。nà jiāng shān shì chī jiǔ xún bēi pái mén zhuǎn，tóu yī gè shì qí lái dì èr gè shì liáng。
姓萧的他一笔写不出两个字，一般的狠心毒口似豺狼。xìng xiāo de tā yī bǐ xiě bù chū liǎng gè zì，yī bān de hěn xīn dú kǒu shì chái láng。
那萧衍有学问的英雄偏收了侯景，不料他是掘尾巴的恶狗乱了朝纲！nà xiāo yǎn yǒu xué wèn de yīng xióng piān shōu le hóu jǐng，bù liào tā shì jué wěi bā de è gǒu luàn le cháo gāng！
在台城饿断了肝花想口蜜水，一辈子干念些弥陀瞎烧了香。zài tái chéng è duàn le gān huā xiǎng kǒu mì shuǐ，yī bèi zi gàn niàn xiē mí tuó xiā shāo le xiāng。
陈霸先阴谋弱主篡了位，隋杨坚害了他外甥才起了家。chén bà xiān yīn móu ruò zhǔ cuàn le wèi，suí yáng jiān hài le tā wài shēng cái qǐ le jiā。
东宫里杨广杀了父，积作的扬州看花把命化。dōng gōng lǐ yáng guǎng shā le fù，jī zuò de yáng zhōu kàn huā bǎ mìng huà。
六十四处刀兵动，改元建号乱如麻。liù shí sì chù dāo bīng dòng，gǎi yuán jiàn hào luàn rú má。
统前后混了一百九十单八载，大唐天子才主了中华。tǒng qián hòu hùn le yī bǎi jiǔ shí dān bā zài，dà táng tiān zi cái zhǔ le zhōng huá。
大唐传国二十辈，算来有国却无家。dà táng chuán guó èr shí bèi，suàn lái yǒu guó què wú jiā。
教他爹乱了宫人制作着反，只这开手一着便不佳。jiào tā diē luàn le gōng rén zhì zuò zhe fǎn，zhǐ zhè kāi shǒu yī zhe biàn bù jiā。
玄武门谋杀建成和元吉，全不念一母同胞兄弟仨！xuán wǔ mén móu shā jiàn chéng hé yuán jí，quán bù niàn yī mǔ tóng bāo xiōng dì sā！
贪恋着巢剌王的妃子容颜好，难为他兄弟的炕头怎样去扒！tān liàn zhe cháo lá wáng de fēi zi róng yán hǎo，nán wèi tā xiōng dì de kàng tóu zěn yàng qù bā！
纵然有十大功劳遮羞脸，这件事比鳖不如还低一扎！zòng rán yǒu shí dà gōng láo zhē xiū liǎn，zhè jiàn shì bǐ biē bù rú hái dī yī zhā！
不转眼则天戴了冲天帽，没志气的中宗又是个呆巴。bù zhuǎn yǎn zé tiān dài le chōng tiān mào，méi zhì qì de zhōng zōng yòu shì gè dāi bā。
唐明皇虽是平了韦后的乱，他自己的腔像也难把口夸。táng míng huáng suī shì píng le wéi hòu de luàn，tā zì jǐ de qiāng xiàng yě nán bǎ kǒu kuā。
洗儿钱亲自递在杨妃手，赤条条的禄山学打哇哇。xǐ ér qián qīn zì dì zài yáng fēi shǒu，chì tiáo tiáo de lù shān xué dǎ wa wa。
最可恨砀山贼子坐了御座，只有个殿下的猢狲掴他几掴！zuì kě hèn dàng shān zéi zi zuò le yù zuò，zhǐ yǒu gè diàn xià de hú sūn guāi tā jǐ guāi！
从此后朱温家爷们灭了人理，落了个扒灰贼头血染沙。cóng cǐ hòu zhū wēn jiā yé men miè le rén lǐ，luò le gè bā huī zéi tóu xuè rǎn shā。
沙陀将又做了唐皇帝，不转眼生铁又在火灰上爬。shā tuó jiāng yòu zuò le táng huáng dì，bù zhuǎn yǎn shēng tiě yòu zài huǒ huī shàng pá。
石敬瑭夺了他丈人的碗，倒踏门的女婿靠着娇娃。shí jìng táng duó le tā zhàng rén de wǎn，dào tà mén de nǚ xù kào zhe jiāo wá。
李三娘的汉子又做了刘高祖，咬脐郎登极忒也软匝。lǐ sān niáng de hàn zi yòu zuò le liú gāo zǔ，yǎo qí láng dēng jí tè yě ruǎn zā。
郭雀儿的兵来挡不住，把一个后汉的江山又白送给他。guō què ér de bīng lái dǎng bù zhù，bǎ yī gè hòu hàn de jiāng shān yòu bái sòng gěi tā。
姑夫的家业又落在他妻侄手，柴世宗贩伞的螟蛉倒不差。gū fū de jiā yè yòu luò zài tā qī zhí shǒu，chái shì zōng fàn sǎn de míng líng dào bù chà。
五代八君转眼过，日光摩荡又属了赵家。wǔ dài bā jūn zhuǎn yǎn guò，rì guāng mó dàng yòu shǔ le zhào jiā。
陈桥兵变道的是“禅了位，”那柴家的孩子他懂的什么？chén qiáo bīng biàn dào de shì chán le wèi，nà chái jiā de hái zi tā dǒng de shén me？
你看他作张作致装没事，可不知好凑手的黄袍那里拿？nǐ kàn tā zuò zhāng zuò zhì zhuāng méi shì，kě bù zhī hǎo còu shǒu de huáng páo nà lǐ ná？
“有大志”说出得意话，那个撒气的筒子吃亏他妈！yǒu dà zhì shuō chū dé yì huà，nà gè sā qì de tǒng zi chī kuī tā mā！
让天下依从老婆口，净落得烛影斧声响嗑叉！此后来二支承袭偏兴旺，可怜那长支的痴儿活活吓杀。ràng tiān xià yī cóng lǎo pó kǒu，jìng luò dé zhú yǐng fǔ shēng xiǎng kē chā！cǐ hòu lái èr zhī chéng xí piān xīng wàng，kě lián nà zhǎng zhī de chī ér huó huó xià shā。
你看那远在儿孙又报应，五国城捉去的是谁的根芽？nǐ kàn nà yuǎn zài ér sūn yòu bào yīng，wǔ guó chéng zhuō qù de shì shuí de gēn yá？
康王南渡吓破了胆，花椒树上的螳螂爪儿麻。kāng wáng nán dù xià pò le dǎn，huā jiāo shù shàng de táng láng zhǎo ér má。
他爹娘受罪全不管，干操心的忠臣呕血蛊了疮疤。tā diē niáng shòu zuì quán bù guǎn，gàn cāo xīn de zhōng chén ǒu xuè gǔ le chuāng bā。
十二道金牌害了岳武穆，那讲和的秦桧他不打死蛇。shí èr dào jīn pái hài le yuè wǔ mù，nà jiǎng hé de qín guì tā bù dǎ sǐ shé。
这其间雄赳赳的契丹阿骨打，翻江搅海又乱如麻。zhè qí jiān xióng jiū jiū de qì dān ā gǔ dǎ，fān jiāng jiǎo hǎi yòu luàn rú má。
三百年的江山倒受了二百年的气，那掉嘴的文章当不了厮杀！sān bǎi nián de jiāng shān dào shòu le èr bǎi nián de qì，nà diào zuǐ de wén zhāng dāng bù le sī shā！
满朝里咬文嚼字使干了口，铁桶似的乾坤半边塌。mǎn cháo lǐ yǎo wén jué zì shǐ gàn le kǒu，tiě tǒng shì de qián kūn bàn biān tā。
临末了一个好躲难的杭州又失了守，教人家担头插尽江南花！lín mò le yī gè hǎo duǒ nán de háng zhōu yòu shī le shǒu，jiào rén jiā dān tóu chā jǐn jiāng nán huā！
文天祥脚不着地全没用，陆秀夫死葬鱼腹当了什么？wén tiān xiáng jiǎo bù zhe dì quán méi yòng，lù xiù fū sǐ zàng yú fù dāng le shén me？
说不尽大宋无寸干净土，你看那一个汉寝唐陵不是栖鸦？shuō bù jǐn dà sòng wú cùn gàn jìng tǔ，nǐ kàn nà yī gè hàn qǐn táng líng bù shì qī yā？
从今后铁木真的后代又交着好运，他在那斡难河上发了渣。cóng jīn hòu tiě mù zhēn de hòu dài yòu jiāo zhe hǎo yùn，tā zài nà wò nán hé shàng fā le zhā。
元世祖建都直隶省，把一个花花世界喝了甜茶。yuán shì zǔ jiàn dōu zhí lì shěng，bǎ yī gè huā huā shì jiè hē le tián chá。
看他八十八年也只是闰了个大月，那顺帝又是不爱好窝的癞蛤蟆。kàn tā bā shí bā nián yě zhǐ shì rùn le gè dà yuè，nà shùn dì yòu shì bù ài hǎo wō de lài há má。
这正是有福的妨了没福的去，眼见这皇觉寺的好汉又主了中华。zhè zhèng shì yǒu fú de fáng le méi fú de qù，yǎn jiàn zhè huáng jué sì de hǎo hàn yòu zhǔ le zhōng huá。
接前文再讲上一辈新今古，明太祖那样开国贤君古也不多。jiē qián wén zài jiǎng shàng yī bèi xīn jīn gǔ，míng tài zǔ nà yàng kāi guó xián jūn gǔ yě bù duō。
真天子生来不是和尚料，出庙门便有些英雄入网罗。zhēn tiān zi shēng lái bù shì hé shàng liào，chū miào mén biàn yǒu xiē yīng xióng rù wǎng luó。
不光是徐、常、沐、邓称猛将，早有个军师刘基赛过萧何。bù guāng shì xú cháng mù dèng chēng měng jiāng，zǎo yǒu gè jūn shī liú jī sài guò xiāo hé。
驾坐南京正了大统，龙蟠虎踞掌山河。jià zuò nán jīng zhèng le dà tǒng，lóng pán hǔ jù zhǎng shān hé。
这就该世世的平安享富贵，谁料他本门的骨肉起干戈！zhè jiù gāi shì shì de píng ān xiǎng fù guì，shuí liào tā běn mén de gǔ ròu qǐ gàn gē！
四子燕王原不是一把本分手，生逼个幼主逃生作头陀。sì zi yàn wáng yuán bù shì yī bǎ běn fēn shǒu，shēng bī gè yòu zhǔ táo shēng zuò tóu tuó。
莫不是皇觉寺为僧没会了愿？又教他长孙行脚历坎坷！mò bù shì huáng jué sì wèi sēng méi huì le yuàn？yòu jiào tā zhǎng sūn xíng jiǎo lì kǎn kě！
三十年的杀运忒苦恼，宰割了些义士忠臣似鸭鹅。sān shí nián de shā yùn tè kǔ nǎo，zǎi gē le xiē yì shì zhōng chén shì yā é。
铁铉死守济南府，还坑上一对女娇娥。tiě xuàn sǐ shǒu jì nán fǔ，hái kēng shàng yī duì nǚ jiāo é。
古板正传的方孝儒，金銮殿上把孝棒儿拖。gǔ bǎn zhèng chuán de fāng xiào rú，jīn luán diàn shàng bǎ xiào bàng ér tuō。
血沥沥十族拐上了朋友，是他那世里烧了棘子乖了锅！xuè lì lì shí zú guǎi shàng le péng yǒu，shì tā nà shì lǐ shāo le jí zi guāi le guō！
次后来景清报仇天又不许，只急得张草楦的人皮手干搓！cì hòu lái jǐng qīng bào chóu tiān yòu bù xǔ，zhǐ jí dé zhāng cǎo xuàn de rén pí shǒu gàn cuō！
到英宗命该充军道是“北狩，”也用不着那三声大炮二棒锣。dào yīng zōng mìng gāi chōng jūn dào shì běi shòu，yě yòng bù zhe nà sān shēng dà pào èr bàng luó。
这几年他兄弟为君翻{火專}饼，净赘上个有经济的于谦死在漫坡！zhè jǐ nián tā xiōng dì wèi jūn fān huǒ zhuān bǐng，jìng zhuì shàng gè yǒu jīng jì de yú qiān sǐ zài màn pō！
正德无儿取了嘉靖，又杀了些好人干天和。zhèng dé wú ér qǔ le jiā jìng，yòu shā le xiē hǎo rén gàn tiān hé。
天启朝又出了个不男不女二尾子货，和那奶母子客氏滚成窝。tiān qǐ cháo yòu chū le gè bù nán bù nǚ èr wěi zi huò，hé nà nǎi mǔ zi kè shì gǔn chéng wō。
崇祯爷他扫除奸党行好政，实指望整理乾坤免风波。chóng zhēn yé tā sǎo chú jiān dǎng xíng hǎo zhèng，shí zhǐ wàng zhěng lǐ qián kūn miǎn fēng bō。
谁知道彰义门开大事去，那煤山上的结果那里揣摩？shuí zhī dào zhāng yì mén kāi dà shì qù，nà méi shān shàng de jié guǒ nà lǐ chuāi mó？
莫不是他强梁的老祖阴骘少，活该在龙子龙孙受折磨！mò bù shì tā qiáng liáng de lǎo zǔ yīn zhì shǎo，huó gāi zài lóng zi lóng sūn shòu zhé mó！
更出奇真武爷显圣供养的好，一般的披散着发赤着脚。gèng chū qí zhēn wǔ yé xiǎn shèng gōng yǎng de hǎo，yī bān de pī sàn zhe fā chì zhe jiǎo。
为什么说到这里便住了手？只恐怕你铁打的心肠也泪如梭！wèi shén me shuō dào zhè lǐ biàn zhù le shǒu？zhǐ kǒng pà nǐ tiě dǎ de xīn cháng yě lèi rú suō！